Peloponez + Kanał Koryncki

Grecja, Mykínai

Przejechano 2751 km

Peloponez - półwysep w Grecji, najdalej na południe wysunięta część Półwyspu Bałkańskiego. Połączony z lądem Przesmykiem Korynckim. Powierzchnia 21,4 tys. km2. Zbudowany głównie z wapienia, górzysty. Środkową i północną część zajmuje Wyżyna Arkadii z szeregiem pasm górskich: Kilinii (2376 m n.p.m.), Olonos (2223 m n.p.m.), Chelmos (2320 m n.p.m.). Na południu góry Tajgetos (2407 m n.p.m.), Parnon, Mesyńskie, tworzące drugorzędne, palczaste półwyspy. Klimat śródziemnomorski. Największe rzeki: Alfios, Ewrotas. Niziny jedynie na wschodzie. Naturalną roślinność (śródziemnomorską) stanowią: frygana, makia oraz resztki lasów liściastych (dąb wiecznie zielony) i sosnowych (sosna czarna i jodła). Głównym zajęciem ludności jest pasterstwo rozwinięte na wyżynach i w górach oraz uprawa zbóż, winnej latorośli, oliwek, owoców cytrusowych na nizinach. Główne miasta: Patras, Kalame, Pirgos. 3100-2400 p.n.e. cały obszar Grecji zasiedlała ludność pochodzenia anatolijskiego, której kultura najlepiej rozwinęła się na Krecie. Do najważniejszych pozostałości ówczesnego osadnictwa na terenie Grecji lądowej należy położona na Peloponezie osada Lerni w pobliżu Argos. Ok. 1580 p.n.e. powstała i rozwinęła się kultura mykeńska, której twórcami byli przybyli z północy Achajowie. Do ok. 1100 p.n.e. - podobnie jak cała Grecja - pozostawał pod hegemonią Myken. W okresie tym, zwanym helladzkim, poważne znaczenie obok Myken uzyskały inne położone na Peloponezie miasta-państwa: Argos, Pylos, Tiryns. W XI w. p.n.e. tzw. inwazja Dorów położyła kres kulturze mykeńskiej. Na Peloponezie wyodrębniły się krainy: Argolida (z Argos, Koryntem i Sykionem), Achaja, Arkadia, Elida, Mesenia i Lakonia (ze Spartą). W okresie klasycznym dziejów Grecji (V w. p.n.e.-II w. n.e.) o dominację nad całym Peloponezem walczyły dwa miasta: Ateny i Sparta. Od 146 p.n.e. pod panowaniem Rzymu, następnie Bizancjum, wielokrotnie najeżdżany i pustoszony przez barbarzyńskie plemiona z północy, głównie Awarów i Słowian. 1204-1283 opanowany przez krzyżowców (księstwo Achai), następnie ponownie przez Bizancjum. 1460 zdobyty przez Turków. W latach 1680-1715 we władaniu Wenecji. Od XIV w. znany pod nazwą Morea. 1821-1829 wyzwolony spod okupacji tureckiej w wyniku greckiego powstania narodowego.

Kanał Koryncki
Kanał w środkowej Grecji. Łączy Zatokę Sarońską z Zatoką Koryncką. Długość 6,3 km. Szerokość 21-24 m. Głębokość 7 m. Zbudowany w latach 1881-1893.